گاهی وقت ها یکسری علائم عجیب و غیر معمولی توی رفتار بعضی از آدم های اطرافمون میبینیم که واقعا نمیدونیم دلیلش چیه. اینجا میخوام بگم بهتون یکسری علائم نشون دهنده بیماری های روانی چیا هستن. با مهرآفرین با معرفی رفتارهای بیمار روانی همراه باشین.
بیماریهای روانی انواع مختلفی دارن که برخی از معروفترین شون عبارتند از:
اختلالات خلقی
اختلالات اضطرابی
اختلالات روانپریشی
اختلالات شبه جسمی
اختلالات ناشی از مصرف موادمخدر
اختلالات خوردن
اختلالات خواب
اختلالات شخصیت
اختلالات انطباقی
اختلالات روان تنی
اختلالات کنترل تکانه
اختلالات جنسی
اختلالات شناختی
شخصیتهای خود شیفته، نمیتونن احساسات بقیه رو درک کنن و بینهایت خود محور هستن شاید خیلی کوتاه مدت به کسی علاقهمند بشن یا رفتار کسی توجه شونو جلب کنه، اما این اتفاق تنها زمانی رخ میده که سودی بهش برسه. اگه تمایلشون به تمجید و تحسین بقیه تامین نشه، خیلی زود خسته و دلزده میشن و به سمت فرد دیگه یا چیز دیگه ای میرن.
همچین شخصیتی شاید هیچ دلبستگی عاطفی نداشته باشن اما خیلی راحت میتونن با ماجرا درست کردن و دروغ گفتن عواطف و احساسات بقیه رو به بازی بگیرن. به این فرد یه آدم سمی میگن چون این رفتارهای بیمار روانی میتونه فشار و تنش زیادی توی روابط ایجاد کنه.
اینجور شخصیت ها برای دوستی های بلند مدت مشکل دارن چون با هیچکس دوستانه و صمیمی رفتار نمیکنن
بیماران روانی اصلا براشون مهم نیست که کسی رو چه به عمد چه غیر عمد ناراحت کرده باشن چون احساسی ندارن این افراد توانایی افسوس و رحم رو هم ندارن و امکان داره نزدیک ترین افراد زندگیشونو آزار فیزیکی بدن و براشون مهم هم نباشه
این افراد به سختی میتونن احساس و هیجانات دیگران رو درک کنن، به همین دلیل نچسب و بی میل هستن. این بی میلیشون قشنگ معلومه اما خودشونو مجاز به خشم و عصبانیت میدونن. غریبه و آشنا هم نداره براشون.
معمولا وقتی کسی دروغی میگه، برای خودش دلیلی داره. ممکنه بخواد از مواجهه با چیزی فرار کنه، یا به احساسات کسی که دوستش داره لطمه نزنه. اما در مورد بیماران روانی این طوری نیست، اونها بی اختیار و وسواس گونه بی اهمیت دروغ میگن.
بیماران روانی، تنها کسانی نیستن که زود از کوره در میرن، اما احتمال اینکه واکنشهای خشمگین نشان بدن و دست به خشونت بزنن، خیلی بیشتره و ابدا هم احساس پشیمانی نمیکنن. این بیمارا برای درمانشون به یه بخشی به نام یادگرفتن مدیریت خشم نیاز دارن
ضعف در کنترل خشم، لزوما به معنی روانی بودن نیست، اما اگه معمولا به شدت دیگران رو مورد انتقاد قرار میدین و بهشون یورش میبرید و به عنوان «تنبیه» دیگران دست به این رفتارها میزنین، این خشم میتونه یک پرچم قرمز تلقی بشه.
شاید دیده باشین افرادی که همکارتون بودن و خیلی زود و به راحتی، خسته و دلزده میشن؛ اگه توو حوزهی کاری شون، مسئولیتی برایشون تعیین بشه که زیاد همسو با علایق شون نباشه، حتی زحمت امتحان کردنش رو هم به خودشون نمیدن.
این ویژگی باعث میشه، عملکرد مطلوبی در کارشون نداشته باشن و یا نتونن کارشونو حفظ کنن.
این رفتار براشون خیلی طبیعی و عادی هست که با دیگران ارتباطی برقرار کنن که تنها هدفشون، کسب منفعتی برای خودشون باشه، حتی به قیمت دغلکاری و فریب دادن بقیه.
این رفتارهای بیمار روانی جوریه که فرق بین درست و نادرست رو میدونن، اما تلاشی برای اصلاح رفتارهای غیرمتعارفشون نمیکنن. از آنجایی که یک بیمار روانی، اهمیتی به اثر رفتار منفی اش به دیگران نمیده، دلیلی هم برای ترک اون رفتارش نمیبینه.
اون به خوبی میبینه عملکرد اشتباهش چه عواقبی داره، اما بازم تکرارش میکنه
هرکسی که از این بیماری داره رنج میبره و شایدم نمیدونه باید توسط روانپزشک یا روانشناس مخصوص در مرکز بستری بیماران اعصاب و روان درمان بشه. مرکز بستری بیماران اعصاب و روان جوریه که هر مشکلی متخصص مربوط به خودشو داره و هیچ وقت بیمار به اشتباه درمان نمیشه. یعنی یکی که اختلال افسردگی داره با یکی که اختلال شخصیت داره طبیعتا درمان های متفاوتی هم باید داشته باشه چون کاملا درمان حساسی هست که با جون آدما سروکار داره. برای درمان اینجور رفتارهای بیمار روانی مراجعه به روانپزشک بهترین کاره